ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΗΤΑΝΕ ΘΑΡΡΩ

Ήτανε Αύγουστος θαρρρώ
με κόκκινο φεγγάρι,
όταν μου είπες σ'αγαπώ
στην ακροθαλασσιά!
Με το φεγγάρι λαμπερό,
να μας χαμογελάει,
λες και όλα μας τα όνειρα,
τα άκουγε κρυφά!!

Μα ήρθαν μέρες δύσκολες
τα όνειρα σκορπίσαν
φύγανε βόλτες μακρινές
μπορεί στο πουθενά!
Σαν μισοφέγγαρο η ζωή
τα λόγια ξεχαστήκαν
κι'ας το φεγγάρι τάγραψε
με σινική μπογιά!!!!

Τώρα δεν είσαι πια εδώ
η ζωή μας έχει αλλάξει
μα εγώ ακόμα σ' αγαπώ
ο Αύγουστος υπάρχει!!
Και το φεγγάρι κόκκινο
να σιγοψιθυρίζει,
πως θα' ναι πάντα δίπλα μου

την καρδιά μου να αγγίζει!!!!